Aan het licht
Aan het licht poëziebundel Meity Völke

Uitgever:
Singel Uitgeverijen | De Arbeiderspers

Publicatie:
21-01-2020

ISBN:
9789029540759

Kopen:
www.singeluitgeverijen.nl
en bij Nederlandse boekhandels / online boekhandels

Het poëziedebuut Aan het licht is op 21 januari 2020 verschenen bij Singel Uitgeverijen | De Arbeiderspers.

In Aan het licht onderneemt Meity Völke een poging om innerlijke orde te scheppen middels de elementen aarde, lucht en water, in de hoop hiermee de plaats van het licht te kunnen bepalen. Steeds maakt ze de balans op, onderzoekt ze mogelijke verzoeningen maar tegelijkertijd ook mogelijkheden tot ontsnappen. Dit leidt naar zeer uiteenlopende hoeken van haar gedachtewereld: de grote dichters die haar voorgingen, een verlaten dorp in het huidige Vlaanderen, Ovidius-achtige metamorfosen en de lange bootreis van Oost naar West die haar familie tekent. De gedichten zijn soms toegankelijk, dan weer meerduidig maar altijd welluidend van aard, als kleine opzichzelfstaande universums met eigen wetten om aan te voldoen. Telkens dringt dezelfde vraag zich op: is deze weg naar het licht de juiste?

Gedichten geïnspireerd op foto’s Doel
Enkele gedichten uit de poëzie bundel Aan het licht zijn geïnspireerd op onderstaande foto’s van Izabella Ridder. Zij heeft deze foto’s in 2011 gemaakt in Doel, een Belgisch dorp gelegen onder de rook van Antwerpen.

Aantekeningen bij de poëziebundel Aan het licht
De gedichten ‘Stof’ t/m ‘Een dode dichter’ verschenen, nagenoeg ongewijzigd, in Het Liegend Konijn.

‘Grijs was hier’ t/m ‘Ongeboren jongens’ kwam tot stand na het zien van een fotoreportage van fotografe Izabella Ridder uit Rotterdam. Zij had Doel bezocht, een Belgisch spookstadje in de provincie Oost-Vlaanderen en wist ‘het dorp dat op zijn vonnis wacht’ op een prachtige manier vast te leggen. De sfeervan woede, ontgoocheling en chronisch verval die de foto’s bij mij opriepen heb ik geprobeerd in woorden vast te leggen.

‘Nu de grond’, ‘Pion’ en ‘Zaaien’ verschenen in Meander.

‘Poppendood’, ‘Onder water’ en ‘Alles onder nul…’ verschenen in diverse bloemlezingen van De 100 beste gedichten uit de Turing Gedichtenwedstrijd.

‘We waren iets’ is geschreven na de dood van Menno Wigman.

In het gedicht ‘Vluchtroute’ gebruik ik een deel van de Aramese spreuk mene mene tekel ufarsin (geteld, geteld, gewogen en verdeeld) die op de muur zou zijn verschenen tijdens het feestmaal van de Babylonische koning Belsazar.

“Raadselachtig, claustrofobisch en benauwend. Intrigerend en vol sterke beelden. ” – Tsead Bruinja, juryvoorzitter van de Turing Gedichtenwedstrijd