Elementen

We wisten van begin tot einde dat het vleugels
had om exponentieel te kunnen stijgen,
om succes mee te bedrijven en even
stijgend onze hang daarnaar.

De gronden waren ver voor aanvang
al bekend maar over hoogte had, zover wij
zagen, niemand nog besloten.

Dus groeiden wij, vermenigvuldigden,
trainden onze longen in ijl gebied,
de neuzen richting zon gewend.

Pas toen onze hielen zich aan lucht verloren
werd op het hoofd van boven een prijs gezet,
stond het ons méér dan vrij te vallen

en we moesten wel – vleugels in brand –
ontdekken dat we wendbaar waren,
vuur bezaten voor een nieuw idee:

bezinken als water om helder te blijven
en tegelijkertijd zwemmen, de adem in,
ons niet laten bergen als drenkeling.